RSS

Welcome to my Blog
Hope you enjoy reading.

गुरुवार, ३० डिसेंबर, २०१०

मीरा



अशी आर्तने मीरेची,
कधी पडली का तुझ्या कानी

होउनी धुंद, लाविला छंद
तुझ्या प्रीतीने माझिया मनी.

एक तुझीच मुर्ती, भरुनी नयनी
फिरते वैराणी, होउन दिवाणी.

जाहले सरिता, वाहिले जरी का
न मिळाली यमुना, तुझ्या प्रितीची.

राधा न जरी, श्रद्धा ही तरी
प्रेमावर माझ्या, माझीच सारी.

छेडुनि तारा, गायले तराणे
वाहिल्या धारा, संदिग्ध स्वराने.

होउनी वारा, जरा स्पर्शुनी जा ना
तरसली मीरा, जरा बरसुनि जा ना !

शनिवार, २५ डिसेंबर, २०१०

असं - तसं !




कधी रडणं, कधी हसणं.
कधी झुरणं, कधी सरणं.

कधी बोलणं, कधी गप्प राहणं.
कधी फुलणं, कधी कोमेजणं.

कधी बरसणं, तर कधी तरसणं.
कधी वाहणं, तर कधी गोठणं.

तुला आठवणं, तुला विसरणं.
तुला विसरुन पुन्हा आठवणं,

तुला आठवत जागणं, तुला आठवत झोपणं,
(नाही फक्त जागणंच!)

तुला बघणं, तुला मनात भरणं.
तुला हरवणं, तुला शोधणं.

तुला खुप काही सांगणं, तुझं काही ऐकणं.
तुला काही देणं, तुझ्याकडे काही मागणं,

तुझ्याशी भांडणं, अबोला धरणं.
तू मनवायला आल्यावर, जरा भाव खाणं.

तुझी वाट बघणं, तुला वाट बघायला लावणं.
तुझ्या डोळ्यांत डुंबणं, तुझ्या ओठांवर तरंगणं!

तुझ्या मिठीत जगणं, तुझ्या मिठीत मरणं.
तू असताना असणं, तू नसताना माझी मी नसणं!

काही नाही रे!
हे असं होतयं तुझ्या प्रेमात पडल्यापासनं! :)

शुक्रवार, २४ डिसेंबर, २०१०

जन्म!



आपल्या प्रत्येक भेटीत
एक नवा जन्म घेते मी.
तुझ्या मिठीत एक
नवे आयुष्य जगते मी.

जगण्याचे सारे नियम
बदलुन जातात,
जेव्हा तुझ्या डोळ्यांत
माझे डोळे मिसळून जातात.

कधीही न सुचलेले शब्द
मग ओठांवर येतात.
आणि तुझ्या ओठांवरुन
ओझरु लागतात.

काही जन्म असेच घ्यावे.
मरणही ज्यात नेहमी फुलावे.

वाटतं असं कधी तुला,
नेहमी एक जन्म द्यावा मला.
विसरुनी तुझी दुनियादारी,
एकदा बरसु दे डोळ्यातुन तुझ्या!

शुक्रवार, १७ डिसेंबर, २०१०

देहधून!





पांघरुन तुला देहावर माझ्या,
मोजते आभाळ डोळ्यातुन तुझ्या.

तू असा,निरंतर बरसणारा.
पारिजातक जणु नीरव विखुरलेला..

मैलाचे प्रवास क्षितिज शोधणारे,
तुझ्या माझ्या देहात सहज विरणारे.

चंद्र आज लाजुन विझलेला,
चांदण्यांच्या आड चिंब भिजलेला.

फुलांचे गंध, फुलताना फुलावे,
जसे माझ्या केसांत तुझे मन झुलावे.

असं तुझ्या मिठीत विसावसं वाटत,
विसरुन जगणं सारं, मरावसं वाटतं.

नको जाउ सोडुन मला अश्या सांजवेळी,
बहरत नाही नेहमी अशी रातराणी..

मंगळवार, १४ डिसेंबर, २०१०

वादळ !



वादळ येतयं,
मी उभी किनार्‍यावर
वाळूत पाय घट्ट रोवून,
तुला माझ्या मनात ठेवून.

वादळ येतयं,
चोहोबाजुनी मला वेढतयं,
आठवणींना असं छेडतयं,
तुझ्यासाठी मन रडतयं.

वादळं येतयं,
लाटांचा मारा घेउन,
वार्‍याचा फेरा धरुन,
पावसाच्या सरी होउन.

वादळं येतयं,
समुद्राला उधाण भरतं,
रात्रीला भयाण करतं,
दिवसाला विराण करतं.

वादळं आलं,
मला भिरकावून दिलं
तुला गिरकावून दिलं,
आपल्याला दुरावून गेलं.

वादळं गेलं,
मी अजुनही किनार्‍यावर उभी
वाळूत पाय घट्ट रोवून,
तुझ्या मिठीत पुन्हा जगुन.

वादळं येईल
तुला माझ्यापासुन हिरावून नेईल,
पण तू असाच राहा,
वाळूत पाय घट्ट रोवून
तुझ्या मिठीत मला घेउन...

शनिवार, ४ डिसेंबर, २०१०

सटवी !



काल लोकलमध्ये तुझी ती
नकटी मैत्रीण भेटली,
आता हिला कटवायचं कसं
या विचारात असतानाच,
मेली माझ्या शेजारीच खेटली!

एक नंबरची नटवी!
नेहमी चावते रे सटवी!

उगाच इकडचे तिकडचे विषय झाल्यावर
नेहमीप्रमाणे तुझ्यावर आली!
कसा आहे गं तो? दिसला नाही बरेच दिवस!
फोन पण नाही त्याचा??

हिला काय करायचं असतं रे तुझ्याशी?
उगाच खेळत राहते मेली माझ्या जीवाशी!

साली, या ना त्या कारणाने
सारखं तुझं नाव घेत राहते.
मग तू असा, तू तसा,
सारखी मला जळवत राहते!

कधी कधी वाटतं आयला
हिला एकदा कोपच्यात घ्यावे
चांगले दोन तीन खवडे दयावे!

हसु नको साल्या, माहित आहे मला
आता तू मला समजावशील....
मी तुझाच आहे गं राणी,
बोलुन मला कवटाळशील!

काय तुझ्या त्या गवळणी?
आणि तू काय त्यांचा कान्हा?
दोन खवडे तुलाही देईन साल्या,
जर गेलास त्या सटवीच्या मागे पुन्हा!!

गुरुवार, २ डिसेंबर, २०१०

यशोधरेचे मनोगत



सार्‍या विश्वाची आसवे पुसणार्‍या हे सिद्धार्था,
कधी माझ्या पापण्यातले पाणी दिसले का तुला?
सार्‍या विश्वाला  प्रेमाने न्हाउ घालणार्‍या हे भगवान बुध्दा,
कधी माझं प्रेम कळलं नाही का तुला?

एका भयाण मध्यरात्री
माझा आणि बाळाचा त्याग करुन,
साधा निरोपही न घेता
तू निघुन गेलास!

तुला काय वाटलं मी चिरनिद्रेत होते?
त्या मोरपीसी शय्येवर सुखाने लोळत होते?
अर्धवट पापण्यानी मी तुला पाहत होते,
तुझी मुर्ती डोळ्यांतुन मनात साठवत होते!

तू थांबशील, मला पाहुन, निदान बाळाला पाहुन
माझी वेडी आशा, माझं वेडं प्रेम!
तुझं अखेरचं चुंबन!
मी तसंच जपुन ठेवलयं!
माझ्या केसांवरुन फिरलेला तुझा हात
मी तस्साच जपुन ठेवलाय!

तुझ्या चेहर्‍यावरचे विरहाचे दु:ख मला व्यथित करतेय!
एकदा अखेरचे तुझ्या मिठीत विरुन जावेसे  वाटते
माझी आसवेही तेव्हा तुझ्यासारखीच कठोर झालेली.,
माझे स्वरही तेव्हा तुझ्यासारखेच मुक झालेले.

पण बरं केलंस नाही निरोप घेतलास,
कदाचित मी तुझा निरोप घेउ शकले नसते!
माझ्या आसवांच्या नद्यानी तुझा मार्ग रोखला असता!
माझ्या प्रेमाच्या सागराने तुझ्या मनाला भरती आणली असती!

मी जाणते,
जेव्हा परत येशील तेव्हा तू माझा  सिद्धार्थ नसशील!
सार्‍या जगाला प्रेमाने भरुन टाकणारा बुद्ध असशील!
तेव्हा तू मला ओळखशील का रे?

जा!
विश्वाला तुझी गरज आहे!
भयाण्,गांजलेल्या, पिडलेल्या आत्म्यांना
तुझ्या मायेची गरज आहे!
पण,
.
.
.

मलाही तशीच आहे रे!

- इंद्रायणी
 

बुधवार, १ डिसेंबर, २०१०

विरहशब्द - २


जुनी पाने चाळता चाळता
हरवलेल्या वाटा दिसत राहतात
ओळी काहिश्या पुसट झालेल्या`
तरी अजुन तुझी वाट पाहतात..

कूठल्याश्या वाटेवर सांडलेला पारिजात
अवचित देहभर पसरत जातो
तुझ्या असण्याचे भास
का मनाला देउन जातो

तू  दुर;
कुठे तरी हरवलेला
तोडुन स्वप्ने माझी
स्वत: विखुरलेला.

दिवसा मला भान नसत माझं
रात्र फार छळते रे!
तू  असावास ह्रदयाशेजारी
कण कण जेव्हा मी जळते रे !


रविवार, २८ नोव्हेंबर, २०१०

विरहशब्द !

                                              

काही स्वप्ने तुझी
घेउन फिरते मी अनवाणी
आठवांचा रुतता काटा
ह्रदय गाते विरहाची गाणी.

आठवणी अशा विशाल
आकाशासारख्या
थांग न लागणार्‍या
सागरासारख्या
नाचुन, बागडुन, थकलेल्या
वार्‍यासारख्या

कशी आवरु
कशी कुणाला
माझे मी नसते
तू  समोर नसताना!

कधी नव्हे ते शब्दांचे वेड
असे लावून मला,
एकाकी सोडलंस
स्वप्नांच्या मुलुखात मला.

कधी येशील परत
आता आभाळही कोरडे  झाले,
आसवांच्या माझ्या
असे विशाल समुद्र झाले!

बुधवार, २४ नोव्हेंबर, २०१०

बहुरुपी


                                                  नेहमी वेगवेगळी रुपे घेउन भुलविणारा
                                                  बहुरुपी तू !
                                                  माझ्या मनाला ही असचं
                                                  भुलवलंस ना?
                                                  कधी वारा, कधी पाउस,
                                                  कधी तारा, तर कधी
                                                 आकाश होउन!!!




शनिवार, ३० ऑक्टोबर, २०१०

उसने शब्द !!



आज काही शब्द
तुझ्याकडुन उसने घेतेय..
तुझ्याच शब्दानी
तुलाच सजवतेय..

फार नाही अगदी थोडे;
तुझ्या मनाला भावतील असे,
तुझ्या विश्वात मावतील असे,
तुझ्या डोळ्यांत हसतील असे..

एकदा मला ही घ्यायचयं जाणून,
जेव्हा माझं जग माझ्यावर येतं उठून..
माझ्यासाठी  इतके सारे शब्द,
तू आणतोस तरी कूठुन???

शुक्रवार, २९ ऑक्टोबर, २०१०

स्पर्शशब्द...



तुझ्या स्पर्शांचे शहारे 
अजुनही माझ्या देही वाहतात..
मोहाचे ते वारे,
अजुनही मनाला मोहवतात...
वाळवंटातल्या मृगजळासारखे तुझे भास
तू समुद्र असुनही मला व्याकुळ करतात...

माझे शब्द अपुरे पडतात का रे??
की, तुला माझी हाकच ऐकु येत नाही..
वैशाखावणव्यासारखे माझ्या देहाचे आक्रोश,
तुझ्या देहाला त्याची झळही लागत नाही...

जळणं असं की कण कण जळावं लागतं...
राखही होत नाही..
राख झाले असते तर कदाचित कूणी उचलुन
तुझ्यासारख्या पाषाणाच्या 
कपाळी फासली असती...

मनात जपुन ठेवलेले तुझे स्पर्श
कधीतरी मी देहावर घेते..
माझी आसवं पुसणारे, 
माझे लाड करणारे,
माझ्या केसातुन फिरणारे,
मला सामावून घेणारे..

तुझ्या स्पर्शांचे सारे संभव, सारे आभास,
कधी ह्या सार्‍या व्यथा सरतील??
तरसलेल्या माझ्या देहावर
तुझ्या स्पर्शांच्या सरी कधी  बरसतील???

गुरुवार, २८ ऑक्टोबर, २०१०

स्वप्नशब्द....

  


 
फार दिवसांपासुन उराशी जपलेली काही स्वप्ने
मी आज तुझ्याकडे घेउन आलेय..

माझ्या स्वप्नांचे अर्थ आजकाल मला उलगडत नाहीत...
काही स्वप्ने डोळ्यांतुन ह्रदयात उतरतात.. 
हळूच, मलाही चाहुल न लागता  
तुझ्यासारखीच ती, तुझीच ती;
जसा तू माझ्या मनात उतरतोस
मला ही कळु न देता.. 

तुझ्या अस्तित्त्वाचं मला लागलेलं हे वेड  सुटता सुटत नाही..
आणि ते कधी सुटु ही नये..
तुझं अस्तित्त्व, तुझी स्वप्ने,  तुझी मी... 

तुझ्यासारखं शब्दानी सजवणं मला जमत नाही..
तरीही शब्दांचा हा मोह मला आवरत नाही..

चल आता मला तुझ्यात सामवून घे...
आणि या शब्दांना समाधी दे..
माझ्या स्वप्नांचे अर्थ,
तू स्वप्नातच येवून दे...

बुधवार, २७ ऑक्टोबर, २०१०

तुझ्याचसाठी...



                                    आहे मी तुझाच अंश,
                                    आणि सोबत ही नेहमीच आहे
                                    तू असलास माझ्यात तरीही
                                    मी ही तुझ्यातच आहे !!

मंगळवार, २६ ऑक्टोबर, २०१०

तुझ्याचसाठी...

                                         


                                              ही तुझ्या शब्दांची परतफेड नाही, 
                                              तुझ्या शब्दांना मी सोबत करते.
                                              किती लिहीशील तू माझ्यासाठी, 
                                              चल, मी ही तुझ्यासाठी  एक कविता लिहिते...